بررسی رابطه بین کیفیت زندگی و باورهای مذهبی با خودکارآمدی در بین دانشجویان دانشگاه پیام نور شهر شوش

سابقه و هدف: کیفیت زندگی یکی از مهم­ترین مسایل عصر امروز در مراقبت سلامتی است. باورهای مذهبی به معنای خاص همیشه باورهای مشترک جماعت معینی هستند که از گرویدن به آن باورها و عمل کردن به مناسک همراه با آنها به خود می­بالند و خودکارآمدی به معنای باور فرد در مورد توانایی مقابله او در موقعیت های خاص است. روش بررسی: این پژوهش، توصیفی، از نوع همبستگی است. جامعه آماری، کلیه دانشجویان دانشگاه پیام نور شهر شوش بودند که از بین آنان، تعداد 410 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش نیز شامل پرسش­نامه­های کیفیت زندگی، باورهای مذهبی براهنی و خودکارآمدی شرر بودند. برای تحلیل داده­ها توسط نرم افزار spss 21 از روش­های ضریب همبستگی اسپیرمن استفاده شد. یافته­ ها: رابطه معنی­داری میان کیفیت زندگی و باورهای مذهبی با خودکارآمدی وجود داشت؛ به گونه­ای که با افزایش باورهای مذهبی میزان خودکارآمدی نمونه مورد بررسی بیشتر می­شد. نتیجه­گیری: مطالعه حاضر، نشان داد که بین کیفیت زندگی با خودکارآمدی دانشجویان در کلیه رشته های تحصیلی و باورهای مذهبی آنان رابطه مستقیم و معنی­داری برقرار است و لذا بررسی و به کارگیری روش­های مناسب در افزایش خودکارآمدی می­تواند موجب افزایش کیفیت زندگی دانشجویان شود. واژگان کلیدی: کیفیت زندگی، باورهای مذهبی، خودکارآمدی، دانشجویان.